Δημήτρη Λιπέρτη, Στοὺς Τζιυπριῶτες μάρτυρες τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

Δημήτρη Λιπέρτη, Στοὺς Τζιυπριῶτες μάρτυρες τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

Ψὶς τζιαὶ θωρῶ στὴν συκαμιάν, σσιοινὶν σαπουνισμένον
Τζιαὶ κονισμένα τὰ σπαθκιὰ νὰ κόψουν τζιεφαλάδες,
Φαίνεσταί μου τὸν τόπον μας θωρῶ ματζιελλεμένον,
Νὰ κρυφοσυντυχάννουσιν ἀκόμα τοὺς Ἀγάδες,
Νὰ μὲν ἀφήσουν Πίσκοπον, Ἄρκονταν μήτε ἕναν·
Σιυλλόβροτον ψὶς τζιαὶ θωρῶ τὸ μαῦρον Κοσιέναν.

Ψὶς τὸν Κουτσιοὺκ Μεχμέτ θωρῶ, τοὺς Τούρκους, τὰ κακά τους,
Τζιείνους ποὺ ξιμερτζίσασιν τζι ἀδικοθανατίσαν,
Ἒν τοῦτοι πὂν τζιαὶ δαχαμαὶ στοῖβες τὰ κόκκαλά τους,
Ποὺ μονιχὰ ἕνας Θεὸς ξέρει τὰ ἐτραβῆσαν.
Γιὰ μᾶς τζιαὶ γιὰ τὴν Μάναν μας, γιὰ τὴν δικήν μας μοῖραν
Σπαθκιά, κρεμμάλλα, φυλακὲς ἐδώκασιν τζι ἐπῆραν.

Γεναῖτζιες ἀτιμάζασιν, ἄλλες ἐξιτζιοιλιάζαν,
Τὲς κορασιὲς σσιειρόττερα, τοὺς λᾶς ἐπαλλουκώνναν,
Ἁρπάσσασιν τὰ ἔχη τους τζι ἄλλους ἐκατασφάζαν
Τζιαὶ τὰ μωρά τους ὀρφανὰ στὲς στράτες ἐποδώνναν.
Ἐμούγκριζεν ὁ τόπος μας ’ποὺ τοὺς καμούς, τὸ κλάμαν·
’Πὸ τοῦτα οὗλα τζιαὶ πολλὰ σσιειρόττερα ἐκάμαν.

Πισκόποι, ποὺ συρτοθηλιὰν γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστιν,
Γιὰ τὴν Πατρίδαν τζιαὶ σπαθὶν ἐβάλαν στὸν λαιμόν σας,
Ποὺ τζι ἡ καρκιά σας σταλαμὴν ἒν ἐσαλαονίστην
Γιὰ νὰ σωθῆ ἡ μάντρα σας μὲ τὸ μαρτύριόν σας,
Τὸ γαῖμαν σας ποὺ πότισεν τὰ χώματα τοῦ τόπου
Νἂν δείχτης, φῶς τζιαὶ συντυσιά, στράτα κάθε Πισκόπου.

(...)
Μάρτυρες τρισμακάριστοι, δόξα δκιαλαλημένη
Τζιαὶ θησαυρὲ τζιείνους ποὺ ζιοῦν τζιαὶ πὂν νὰ γεννηθοῦσιν,
Δείχνετε τὰ παθθαίννουσιν οἱ λᾶς οἱ σκλαβωμένοι
Τζι ἀκόμα δασκαλεύκετε εἶντα λοῆς νὰ ζιοῦσιν
Πὼς ἒν πολευτερώννουνται μὲ τζιεφαλὴν σηκώννουν
Ἂν λοαρκάζουν βάσανα τζι ἀνέρκητα βωβώννουν.

Ψυσιὲς ποὺ μαρτυρήσετε τζι ἔσιετε τέθκοιαν χάριν,
Ππέσετε στ’ ἀχναρόποδα τοῦ Πλάστη μας τζιαὶ πέτε
Νὰ κάμη τζιαὶ ’δαμέσα ’δὰ μέραν τζιαὶ καλοτάριν
Γιατὶ τζι’ ὁ ἥλιος νεκατσιᾶ ποὺ τὴν σκλαβκιάν, τραβκιέται·
Νὰ δροσιστῆ κάθε ψυσιὴ ὅπου πλαστεῖ τζι ἂν ἔνι
Τζι ἐσεῖς οἱ μάρτυρες τζι ἐμεῖς οἱ λᾶς οἱ σκλαβωμένοι.

(Δημ. Λιπέρτη, Ἅπαντα, Κύπρος 1961, σ. 271-272)